Blog Wendyonline.nl: Vraag het een gelukspsycholoog deel 3

Zo tijdens de feestdagen komt een kersverse echtscheiding of break-up extra hard aan. Lukt het je maar niet om op te krabbelen? Lees dan nu mijn antwoord op de vraag Elma uit Amsterdam die ze stelde via WendyOnline. Hopelijk helpt de tip ook voor jou om niet langer te treuren, maar te geniet van jouw leven als single man of vrouw. Fijne kerst!

Josje geeft antwoord op al je vragen aan een GeluksPsycholoog. Vandaag is Elma aan het woord.

Elma, Amsterdam

Hallo Josje. Een jaar geleden gaf mijn man aan bij mij weg te gaan. Genietend van een heuse midlife-crisis inclusief vriendin en verre reizen, liet hij de realiteit achter zich. Mijn twee kinderen hebben veel verdriet, maar -flexibel als ze zijn-, lijken verder te gaan met hun leven. Ik heb het er echter nog elke dag moeilijk mee. Gedachten als ‘waarom?’ en ‘hij krijgt vast spijt als hij zijn verstand terug heeft’ blijven me achtervolgen. Hoe kan ik hiermee omgaan?

Hi Elma,

Wat vervelend om te horen dat je zo’n lastige periode doormaakt. Scheiden van je levenspartner en vader van je kinderen is heel heftig. Iets dat niet te bevatten valt voor degenen die het nog nooit hebben meegemaakt. Een scheiding heeft veel raakvlakken met rouw na sterfte. Het is een periode die verschillende fasen kent. Dit proces is voor iedereen anders en kan lang duren. Zo te horen zit jij nog steeds in fase 1. De zogeheten ‘ontkenningsfase’. De fase waarin je gewoon niet kunt geloven dat dit je overkomt. Hoe hard en onbegrijpelijk soms ook, de realiteit is dat je man voor een ander pad gekozen heeft. Zelfs al krijgt hij spijt; daar krijg je hem nu niet mee terug. En de vraag is ook of je dat wel zou willen. Misschien heb je ook al stappen gezet naar fase 2 ‘woede’ en 3 ‘onderhandeling’. Het lijkt dus misschien dat je geen stap verder komt, maar juist het doorlopen van al deze stappen maakt dat je heelt. Ook het overhalen van je partner (kom bij me terug, je krijgt vast spijt) hoort bij het ‘beter worden’. Hoe gek dat misschien ook klinkt.

Het allerbelangrijkste tijdens deze heftige periode is, dat je keer op keer contact blijft maken met je gevoel. Wanneer je blijft ontkennen (ik ben stoer en ga door met mijn leven), kun je de klap niet echt te boven komen. Pas als je accepteert dat er verdriet en boosheid is, kan het je systeem uitgaan. Geef het de tijd lieve Elma. Je MOET voelen nu. Dit gevoel zorgt ervoor dat je in contact blijft met jezelf en jezelf opnieuw leert kennen. Wat is wel belangrijk voor me in het leven en wat niet? Welke personen doen er wel toe en welke minder? Als je deze tijd op die manier aanvliegt; als een tijd van introspectie en leren, dan kom je er gegarandeerd sterker uit. Als een vrouw met nieuwe idealen en doelen in haar leven. Ik wens je alle succes en een knuffel via deze weg. Jij kan dit!

Josje

Heb jij ook een vraag voor een GeluksPsychologe? Stuur deze dan naar info@wendyonline.nl en wie weet lees je het antwoord binnenkort hier.

Column WijLimburg.nl: Medewerkers vallen bij de bosjes in december

Keelpijn, snotteren, griep. Het is de tijd van ziek worden. Maar worden we alleen geveld door virusjes? Of zit er meer achter? Lees hier waarom we met name rond de feestdagen extra vatbaar zijn.

We hollen van de ene kerstborrel naar de andere. De surprise-stress is nog maar nauwelijks gezakt of de kerstspullen moeten alweer van zolder. Secret Santa is een nieuwe rage op veel kantoren, maar vergt veel creativiteit en tijd. Tijd die we niet hebben. Want omzetten moeten gehaald en het jaar moet afgesloten. De befaamde eindejaarssprint is voor veel bedrijven niet vreemd. Daarbij worden heel wat mensen ziek in december. Buiten is het koud en binnen zitten we letterlijk in elkaars snotterlucht. Ideale omstandigheden voor een verspreidend virusje. De drukte maakt bovendien dat we meer vatbaar zijn. Ons stressniveau is hoog, waardoor onze weerstand laag is. Aijai. Dat is niet handig. 

Hoe kunnen we ziekte voorkomen in deze drukke maand? Zodat we tijd hebben om die eindsprint goed te halen en onze bonus in ontvangst te nemen?

Weet dat zaken de volgende zaken de grootste stressoren zijn in de decembermaand: geldzorgen (want wie betaalt al die dure cadeaus?), iedereen tevreden willen stellen (ma wil haar lievelingsparfum, terwijl zuslief precies dat ene boek hebben wil dat besteld moet worden), teveel drukke winkels bezoeken, teveel verplichte bezoekjes (dat kun je anders toch niet maken?) en tot slot het gevoel dat het gezellig móet zijn (zelfs al hangt je broer zich in de haren met zijn vrouw). We lijken allemaal een vleugje perfectionisme na te streven. We doen veel voor een ander, maar te weinig voor onszelf. Hierin zit een paradox. Want stel dat dat waar is. Dat we tijdens de feestdagen vooral dingen voor anderen doen. Maar daarbij onszelf vergeten. Dan moet het ook zo zijn dat er mensen zijn die zichzelf opzij zetten voor jou. Die menen dat ze iets aan jou verplicht zijn. Dat is niet handig. Zo blijven we in kringetjes draaien.

Hoe we uit dit kringetje stappen? Simpel. December gaat om vieren. Samen zijn. Omdat dat fijn is. Omdat je er gelukkig van wordt. De feestdagen zijn ooit bedacht, om de lange donkere dagen draaglijker te maken. Maak ze dan ook draaglijker. Vergeet alles dat moet, zoals die perfect gedekte tafel of het meest originele kado. Spreek met elkaar af, dat het vooral leuk moet zijn. En spreek ook af wat dit inhoudt. Wat je wilt laten en wat je juist wel doen wilt. Laat bijvoorbeeld kado’s of die langzaam gegaarde zwijnenbout zitten. Bestel chinees en drink gezellig een glas wijn. Ook al is dat sjlebber van de Lidl. Na een paar glaasjes heb je dat geeneens meer door. 

Dag stress. Dag griep. Hallo geluk.

Blog Wendyonline.nl: Hoe je je burn-out voor kunt zijn.

De donkere dagen zijn aangebroken. Nu Sinterklaas terug in het land is, lijkt ons leven nog drukker dan anders.Stoomboten knutselen, kadootjes kopen, je werk. Krijg je het niet meer geregeld allemaal? Is het teveel, te druk? Pas dan op. Het is tijd voor pauze. Voorkom langdurige stress en een bun-out. In onderstaande blog voor WendyOnline lees je er meer over;

Stress op het werk. Je kent het vast wel. Van die periodes op je werk waarin het nét ietsje teveel is allemaal. Dat je ogenschijnlijk nog rechtop staat, maar de chaos in je hoofd steeds groter wordt. Dat je to-do-stapel het plafond bijna raakt. Dat je telefoontjes van die lastige klant structureel negeert. Iemand die ik persoonlijk goed ken gaf in vertrouwen zelfs toe, dat hij een bepaalde kast met belangrijke documenten het afgelopen jaar niet had durven openen. Ai…..

Dat is niet goed. Een beetje stress houdt ons scherp. Teveel stress verlamt. Op het moment dat je stressniveau in je brein tussentijds niet meer daalt, spreken we van een overspannen toestand. Die uiteindelijk kan leiden tot een burn-out. 

Teveel. Het is gewoon teveel.

Deze maand kopten alle nieuwsbladen dat het aantal burn-out-gevallen de afgelopen jaren verdubbeld is. Van 1 op de 15 naar 1 op de 7 werkende Nederlanders. Ook raken mensen steeds jonger opgebrand.

De verklaring? Die is in mijn ogen simpel. We weten niet meer wat ‘verveling’ inhoudt. Bij het wachten voor een rood stoplicht, grijpen we naar onze telefoon. Bij je avondmaaltijd, eet je vriendin uit de US via FaceTime gezellig mee. En zelfs bij het toiletteren hebben mensen graag vermaak in de vorm van hun smartphone. We staan continu ‘aan’. Telkens weer verdelen we onszelf over twee werelden; de off- of de online wereld. Waardoor we ook in die twee werelden verwachtingen scheppen. En dat kan nogal eens doorelkaar gaan lopen.

Nu is het natuurlijk niet zo dat het ‘online zijn’ de bron is van alle kwaad. Ook 20 jaar geleden raakten mensen overspannen. Maar de sleutel naar ontspanning zit hem echt in het nemen van rust. Pauze nemen. Op je werk het liefst elk uur 5 tot 10 minuten. En daarnaast 2 keer per dag minimaal 20 minuten. Waarbij je níet naar je telefoon grijpt. Maar helemaal echt niets doet. Je verveelt je voor mijn part. Want daar ben jij als persoon misschien minder happy mee, maar je brein des te meer. De batterij wordt tijdens deze pauzes letterlijk opgeladen. Zodat ie niet op tilt kan slaan.

Ook thuis geldt dat het nemen van rust de enige manier is om je stress te reduceren. Het liefste doe je 2 uur voor het slapen gaan helemaal niets meer waarvoor je je hoeft in te spannen. Geen sociale bezigheden, geen sport en al helemaal geen werk. Het lezen van een goed boek, of het kijken van een ontspannen programma mag dan weer wel. Of je verliezen in een heerlijke vrijpartij. Alles is ok; zolang het maar geen energie vergt van je denkvermogen. Zet je knopje uit.

Makkelijker gezegd dan gedaan? Eens. Ook ik zit telkens weer in diezelfde spagaat. Dat ik bijvoorbeeld maar half met mijn hoofd bij het gesprek aan de etenstafel ben. De andere helft bevindt zich elders. Ofwel online, ofwel in gedachten bij mijn volgende to-do. Zolang je dit blijft doen, -het balanceren tussen twee werelden-, heb je grote kans op nare bijwerkingen van stress. Pas wanneer je je aandacht volledig weet te richten op slechts 1 taak tegelijk, zul je efficiënter werken en meer tijd overhouden voor de andere taak. Vergeet multitasken, het werkt niet. 

Back to single tasken, net als vroeger. Óok op je werk. Beetje saai, maar wel lekker rustig. En ontspannen bovendien.

Blog Bedrock Magazine: Wat is werkgeluk voor millennials?

Week van de Werkstress. Gelukkig is ie bijna ten einde. Want we worden doodgegooid met berichten over stress, burnout en wat al niet meer. Maar……actueel is het wel. En urgent ook. Daarom hierbij een artikel om meer werkgeluk te krijgen. En dan dit keer vooral voor de groep die daar het meest mee struggelt; de millennial. Ben je een millennial of stuur je millennials aan? Lezen maar!

Week van het Werkgeluk, Week van de Werkstress, het aantal burn-out-gevallen dat verdubbeld is de afgelopen 20 jaar. We worden dood gegooid met zorgen over stress op het werk. Over millennials die nóg meer aan deze stress lijken te bezwijken dan hun voorgangers van generatie Y. Hoe kan dat? En hoe bereiken millennials het ultieme werkgeluk?

Millennials zijn ambitieus. Ze willen honderd dingen tegelijk en als het kan een beetje snel ook. We leven in een fast moving maatschappij en stilstand is zeer zeker achteruitgang. Millennials willen leren, zich ontwikkelen, zichzelf leren kennen en ontplooien. Menig werkgever wordt er wat nerveus van. Want hoe kan zij of hij dat allemaal voor deze doelgroep faciliteren? Heel vaak niet, zo blijkt. Want er zorg voor dragen dat mensen kunnen blijven groeien is nogal ingewikkeld. Zeker omdat groei voor iedereen anders is.

Bovendien zit bij bovenstaande nog een addertje onder het gras. Millennials willen groeien; ja. Ze willen feedback op hun prestaties en stappen tijdens deze groei; absoluut. Ze weten dat je het best leert door fouten te maken; ook dat. Maar juist het maken van fouten is iets dat ze liever niet doen. Millennials leven op succes. Het is een competitive world, 1 druk op je instagramknop en je wordt met de succesvolle realiteit van je leeftijdsgenoten geconfronteerd. Presteren en succesvol zijn is wat millennials willen, hard onderuit gaan niet. Toch is de realiteit vaak anders. Geen enkel bedrijf is fairytale land waarin je op een roze wolk recht omhoog schiet. Je zult merken dat je vaak genoeg onderaan diezelfde wolk bungelt of er zelfs meerdere keren keihard vanaf valt. De kunst zit hem in het creëren van een veilige omgeving waarin fouten maken mag. Je werkgever kan hieraan bijdragen door een inspirerende en motiverende leidinggevende boven je te zetten waarvoor jij hard wil gaan. En bij wie je durft stappen te zetten die wellicht niet gelijk het gewenste resultaat bereiken. Idealiter checkt deze leidinggevende regelmatig bij je in en vraagt naar je persoonlijke ontwikkeling. Bovendien voorziet hij je van constructieve feedback en –belangrijker nog- feedforward. En geeft hij je ook nog de ruimte om zelf je eigen dag in te delen.

Heb je niet zo’n soort manager? En heb je ook geen leuke collega’s bij wie je kunt sparren? Dan zul je de inspiratie en motivatie uit jezelf moeten halen. En dagelijks vol zelfvertrouwen je werk doen, zonder dat je daarbij bang bent dat je op je bek gaat. Wat daarbij helpt is het maken van een plan. Wat wil jij de komende tijd (of jaren) op deze werkplek bereiken? Het helpt om daarbij terug te denken aan het waarom je überhaupt op deze job hebt gesolliciteerd. Wat leek je zo tof? Waarom wilde je deze baan hebben en was het zo te gek dat je hem kreeg? Wanneer je je doelen helder voor ogen hebt, is het zaak hier een plan van te maken. Een plan op jaar-, maand-, week- en zelfs dagniveau. Elke dag opnieuw een doel dat jou uitdaagt om stappen te zetten. Ook al had je gisteren een zware dag. Op het moment dat je dagelijks je eigen doel haalt dat weer een stap in de goede richting is van je lange termijn persoonlijke ontwikkeling, geeft dat je zelfvertrouwen een boost. Het geeft je werk betekenis. Je doet dit niet voor niets. Bovendien heb je wellicht niet altijd de ruimte om zelf te bepalen welk werk je doet, maar het werken naar je eigen doelen; daar komt niemand aan. Die bepaal je helemaal zelf. Dat is je eigen autonomie en vrijheid.

De sleutel naar werkgeluk is een combinatie van bovenstaande. Autonomie/vrijheid icm betekenisvol werk en een hoog self esteem maakt dat je plezier krijgt in het werk dat je doet. Dat je inderdaad blijft groeien. En dat kun je helemaal zelf bereiken door je eigen plan te trekken waaraan je werkt naast al het andere dat je doet. Heb je al je doelen behaald? En zijn er geen andere factoren meer waaruit je je plezier kunt putten? Dan is het tijd voor een volgende stap. 

Go for it. Plan en creëer je eigen uitdaging! En ga harder dan je stress.