Voor VVV Maastricht en Zuid-Limburg en Limburg Lonkt stippelde ik deze zomer een prachtige geluksroute uit in de Limburgse heuvels. Lees hier hoe de 3e en laatste dag verliep. Nieuwsgierig naar de eerste 2 dagen? Lees hier meer over dag 1 en hier over dag 2.
Na gisteren een hele dag mindful te zijn geweest, is het tijd voor actie! Eerlijk gezegd klinkt dat ook veel leuker; je geluk letterlijk ‘achterna jagen’. En dat ga ik doen vandaag. Een zwak zonnetje schijnt door mijn slaapkamerraam van het heerlijk rustgevende Kruisherenhotel te Maastricht en dat maakt me blij; het belooft een mooie dag te worden in het zonnige zuiden.
Voordat ik me tegoed doe aan alweer zo’n heerlijk vijfsterren ontbijt, trek ik mijn hardloopschoenen aan en stuif ik naar buiten richting het Frontenpark in Maastricht. Dit park is helemaal opgeknapt, zodanig dat de Hoge met de Lage Fronten aan elkaar verbonden zijn. In gewoon Nederlands; het is een prachtig park waar je veel intact gebleven vestingwerkenvan de stad kunt bezichtigen. Je loopt langs prachtige oude muren, door een droge gracht en waant je door heuvels van groen. Echt een prachtig stukje Maastricht. Mijn hardloopuurtje is een waar feest. Als promotor van geluk ben ik een fervent voorstander van lichaamsbeweging. Sport is immers dé ultieme geluksbevorderaar. Met een gezonde dosis serotonine, endorfine, oxytocine en dopamine kom ik de dag wel door. Voor meer looproutes in en rond Maastricht klik hier. Vol goede moed schuif ik aan de ontbijttafel. Ik klets wat met de dames die al jaren werkzaam zijn als ontbijtmedewerkers van het Kruisherenhotel. Ze weten te vertellen wat voor bijzondere gasten ze allemaal hebben mogen ontvangen. Ze zijn ogenschijnlijk trots op hun werkplek. Dat werkt aanstekelijk. Ik besluit nog een laatste rondje te maken door het hotel alvorens uit te checken.
Eenmaal buiten zoek ik mijn inmiddels beste vriend weer op. De elektrische fiets van CycleCenter. Fijn dat het Kruisherenhotel een speciale stalling voor elektrische fietsen heeft. Voor de route van vandaag heb ik wel een volle batterij nodig, ben ik bang. Ik mag namelijk van Maastricht naar Wijlre fietsen. Niet dat ik hier tegenop zie; de fietsroute die ik gedownload heb gaat door de prachtigste groene heuvels die Zuid-Limburg rijk is, dus ik sta letterlijk te trappelen.
Ik ben Maastricht nog niet uit en ik krijg al een brok in mijn keel. Is dit wat ze waar geluk noemen? Gossie, het is wel echt héél erg mooi hier. En stil ook. Alsof ik alleen op de wereld ben. Ik stap af voor een fotootje en een momentje voor mezelf. Hoe langer ik in deze digital detox verkeer, hoe meer ik kan genieten van de échte dingen om me heen. Het leert me anders kijken. Ik leer dat het echte geluk gewoon voor je ligt, en niet persé te vinden is op Instagramof andere socials. Wat een verademing. Ik denk niet dat ik nog terug kan naar mijn drukke online wereld. Veel fijner zo.
Het vervolg van mijn route laat me van de ene verbazing in de andere vallen. De ene heuvel is nog mooier dan de ander, de route gaat over verborgen paden die ik anders nooit had kunnen vinden. Ik passeer heel wat passanten op elektrische fietsen die zich allen vergapen aan de omgeving. ‘En dat gewoon in Nederland hè meissie?’ krast een vriendelijke oude dame me toe. ‘Zeg dat wel’, denk ik bij mezelf.
Wanneer ik door Valkenburg aan de Geul fiets, passeer ik het mooie kasteel Oost en de route leidt me door de kasteeltuinen. Ik fiets over een bruggetje waar koeien staan te baden in het water. Wie had gedacht dat ik daar nog eens warm voor zou kunnen lopen? Nou, wel dus. Noem het de rust vanwege het offline zijn, het geluk dat ik ervaar door alle lichaamsbeweging van vandaag (want uiteraard fiets ik zoveel mogelijk zonder motor) of simpelweg het feit dat ik niet hoef te werken op een doordeweekse woensdag; maar ik voel me gelukkiger dan ooit. Ik ga het mensen aanraden; wanneer je je minder fijn voelt, zoek dan naar badende koeien. Helpt gegarandeerd.
Veel te snel naar mijn smaak is de route voorbij en kom ik op mijn eindbestemming aan. Ik had namelijk nog wel uren door kunnen peddelen. En gelukkig kan dat ook. Zuid-Limburg kent vele routes waar je uren kunt wandelen of fietsen. Op de site van Visit Zuid-Limburg vind je er talloze. Toch is het treuren niet van lange duur. Ik word namelijk hartelijk ontvangen bij PAULS. Dit is een verrassende zaak in het Heuvelland, waar bourgondisch met hip gecombineerd wordt. Ik word helemaal blij wanneer ik door de boerderij loop met al haar knusse hoekjes. Het restaurant heeft zelfs een Doggie-bar, met allerlei lekkernijen voor grote en kleine honden. Ze verkopen zelfs Hondenbier! Ideaal natuurlijk voor uitgedroogde viervoeters die mee mogen met hun vertierzoekende baasjes.
De eigenaresse van PAULS vertelt over de lange weken die ze maakt. Maar dat ze ieder uur vol passie vervuld. Als ze bij het krieken van de dag opstaat en op de zolder aan het bakken slaat, kan ze enkel genieten. Ze kijkt dan naar buiten en is dankbaar voor de plek waar ze werken mag. En dat is een hele goede tip. Dankbaar zijn, -nadenken over datgene dat je hebt in het leven-, is een hele goede manier om elke dag weer gelukkig te zijn. Voor sommigen is het tonen van dankbaarheid lastiger dan voor anderen, maar op deze plek lijkt me dat zeker niet moeilijk.
Na ons gesprek krijg ik een heerlijke picknickmand vol lekkers overhandigd. In deze picknickmand zit ook een route bijgevoegd met de leukste wandelingen in de buurt. Na mijn hardlopen en fietsen besluit ik voor een kleine wandeling in de buurt te gaan. En deze stelt niet teleur! Al snel nader ik een plateau alwaar ik in het hoge gras mijn dekentje spreid. Bij PAULS hebben ze er zelfs aan gedacht een stuk plastic bij te voegen. Plastic dat ik onder de deken kan leggen, zodat deze niet vochtig wordt. Aandacht voor details, dat zeker. Ik zet mijn bamboebordje en flesje vers sap neer en smul van al het gezonde lekkers waarmee de mand gevuld is. Alles met evenveel zorg verpakt, de picknick is écht een cadeautje.
Er is een tijd van komen en er is een tijd van gaan. En deze laatste is helaas aangebroken. ‘Ik kan het nog wel even rekken’, denk ik bij mezelf. Ik wil niet terug naar de realiteit. Helaas zegt mijn analoge horloge me dat ik terug moet gaan om mijn fiets op tijd in te kunnen leveren. Met gezonde tegenzin trap ik terug naar Maastricht. Al gauw ben ik mijn zorgen vergeten. De groene route doet me weer in gedachten verzinken. Dromen over alles wat ik nog wil in het leven. Alles dat ik anders ga doen. Want een droom was het, deze drie dagen. Een offline droom die ik een ieder gun. Dus wat let je? Laat de boel de boel, gooi je smartphone in een la en boek een midweek Zuid-Limburg! Je komt als herboren terug. Wedden?
Ben je enthousiast geworden? Kijk dan op de website van Limburg Lonkt hoe je deze geluksroute zelf kunt beleven.
