De luchtvaart in grote problemen. Horeca in de knel. ZZP-ers die al beginnen om te vallen. Talpa en H&M die vele ontslagen aankondigen. Velen onder ons hebben nooit eerder een crisis van dit formaat van dichtbij meegemaakt. Buiten het verschrikkelijke leed van zieken, overledenen en naasten, kent deze crisis ook een economische variant van ongelofelijke grootte. Tel daar de steeds strenger wordende maatregelen van ons kabinet bij op -waardoor we noodgedwongen verder beperkt worden in onze vrijheid- en de ramp is compleet. Hoe kunnen we onder deze omstandigheden in hemelsnaam nog positief blijven?
Het antwoord is eenvoudiger dan u wellicht denkt. De huidige situatie in de wereld dwingt ons om prioriteiten te stellen. Welke zaken zijn nu echt het allerbelangrijkst in ons leven? Health and safety first. Dat is iets dat we nu allemaal begrijpen. Daarna komen basisbehoeften als voedsel, een huis en naastenliefde. We hebben met zijn allen bewezen dat we bereid zijn hierom het gevecht aan te gaan. Zo stond ik vanochtend wederom ietwat beteuterd voor een leeg schap tarwebloem. Hoeveel taarten en cakes worden er in hemelsnaam gebakken in Nederland vandaag de dag? En afgelopen weekend lapten wij Nederlanders massaal de verzoeken tot sociale afstand aan onze laars om samen te kunnen zijn met degenen die wij het liefst om ons heen hebben.
Deden we dit prioriteren maar altijd. Dit zou immers betekenen dat nooit meer iemand aan je bumper zou kleven op de snelweg; immers; safety first. Het zou ook betekenen dat we meer aandacht zouden geven aan die collega met een griepje; ‘Ben je ok? Kunnen we ergens mee helpen?’. Want gezondheid is belangrijker dan nog meer uren werk verzetten. De zorg om gezondheid zou tevens inhouden dat wij westerlingen massaal aan de elektrische voertuigen en zonnepanelen gaan. Zonder schone lucht immers geen schone longen. En bovenal zouden we meer tijd besteden aan datgene dat ons echt het allergelukkigst maakt: onze familie en vrienden. Gedaan zou het zijn met de eenzaamheid; geen vergeten oma’s of buurvrouwen meer. We zouden elkaar meer in de gaten houden, omdat we des te meer beseffen hoe het is om niemand om ons heen te hebben. Weken- of zelfs maandenlang. Deze crisis drukt ons met de neus op de harde feiten. Wat is echt belangrijk? Wat maakt ons gelukkig?
Corona brengt ons terug naar de basis. Even resetten. En daarna opnieuw beginnen. Volle kracht vooruit. Maar dit keer hopelijk wel bedachtzaam én samen.
Want daar word je pas echt gelukkig van.