Blog Wendyonline.nl: Met kids nog happier

Had je mij 15 jaar geleden gezegd dat je gelukkig wordt met kinderen, had ik je bevreemd aangekeken. Ik was ervan overtuigd dat het moederschap niets voor mij zou zijn. Maar toch heb ik de sprong gewaagd. En met die keuze ben ik nog steeds superblij. Lees in mijn vakantieblog hieronder waarom dat zo is; dat het hebben van kids nóg happier maakt.

Ik stap uit het dampende douchehokje van het camping-toiletgebouw. Haren kammen en wat al niet meer doe ik voor de spiegel met een handjevol andere vrouwen. En Rudolf. Rudolf is een jongetje van een jaar of 2. Rood haar. Ogen verscholen achter dikke jampotglazen die me nieuwsgierig aankijken. Achter me roept zijn moeder: ‘Schrubben, Rudolf, schrubben!’ Waarbij de ‘u’ als een harde ‘oe’ wordt uitgespuugd, zoals alleen onze Duitse buren dat kunnen. Rudolf draait beide ogen naar het puntje van zijn neus. Zijn tandenborstel zwaait op dezelfde hoogte vervaarlijk heen en weer. Tandenborstelharen inclusief pasta wijzen naar beneden. Hij kijkt er vertwijfelt naar. ‘Schrubben!’ klinkt het nogmaals. Hij legt de borstel op z’n tong. Heel even maar. Om hem vervolgens weer uit zijn mond te halen. Zuchtend neemt zijn moeder het van hem over. 

Ik bekijk het tafereel via de beslagen spiegel voor me. Ik prijs me gelukkig dat ik de tandenpoets-fase inmiddels achter me gelaten heb. Jeetje; wat vond ik dat een vreselijk taakje. Ik heb er wat smoezen tegenaan gegooid de afgelopen jaren om daar onderuit te komen. Om vervolgens trots tegen de tandarts te beweren dat ik (en niet manlief) hen tweemaal per dag consequent de tanden poetste. En zo zijn er tal van zulke taakjes die je dagen als jonge ouder vullen. Taken waar je voor geen goud mee bezig zou willen zijn als hippe twintiger. Waarom trappen we er dan toch en masse in? Waarom kiezen we nog steeds voor het ouderschap, terwijl andere keuzes aantrekkelijker lijken en veel meer voor de hand liggen? Is het echt zo dat het oerinstinct om ons te voort te planten sterker is dan al het andere? Euh…………..ja dus. Dit is echt het enige plausibele antwoord dat we hebben vanuit de wetenschap. De overleving en voortzetting van onze soort is zo sterk in ons DNA verweven, dat we hier koste wat kost ons steentje aan willen bijdragen. We zetten onszelf voort middels een mini-me. Hoe mooi is dat?

Wat ik persoonlijk interessant vind is het feit dat kinderen de enige uitzondering zijn op het begrip ‘hedonische adaptatie’. Hedonische adaptatie betekent dat alles went. Wij mensen zijn altijd op zoek naar geluk en de meest makkelijke manier om dit te vergaren is middels het veranderen van onze omstandigheden. Zoals het kopen van een nieuwe designer-jurk of –tas. Of het boeken van een vakantie naar het hipste, exotische oord. Of het aanschaffen van een nieuwe vent; natuurlijk het liefst een jonger exemplaar met wasbordje. Maar je zult waarschijnlijk wel weten dat dit alles snel went. De jurk belandt achter in je kledingkast en de jonge vent, met zijn eigenaardige trekjes, wijs je vanzelf een keer de deur. Behalve je kids dan. Die kun je de deur niet wijzen. Sterker nog; je wilt het geeneens.

Keer op keer blijven je eigen kinderen je namelijk verbazen. Verwonderen bovendien. Ook wanneer ze irritant of uitdagend zijn. Júist dan; wat wat zijn ze leuk hè, zo met hun eigen willetje? Ik verbaas me weleens over mezelf. Wie had dat ooit gedacht? Dat ik ooit het geduld zou hebben met zo’n klein grut? Nooit gehad. Sterker nog; ik bezit deze kwaliteit nog steeds niet bij de koters van anderen. Maar bij die van mijzelf dus wel. Alsof het in mijn DNA zit. En dat zit het dus ook. Je wordt door je brein beloond bij het zien van je kinderen. De oxytocine is een hormoon dat elke ouder kent. Het zorgt ervoor dat je je kids verzorgt en beschermt. Dat je hen de beste overlevingskansen biedt. Elke dag weer. De beloning maakt je gelukkig. Het feit dat je maar niet aan ze went ook. Afwisseling genoeg binnen je eigen 4 muren.

En zo geldt dat blijkbaar ook voor de moeder van Rudolf. Al tandenpoetsend verdwijnt haar bozige humeur langzaam. Er verschijnt een lach op haar lippen en ze zingt een liedje voor hem. Ik besluit mijn mascara nog maar even te laten voor wat ie is en borstel snuffend nog een keer mijn haar. Oxytocine through the roof.

Blog Bedrock Magazine: wat bepaalt je werkgeluk? (volgens een gelukspsycholoog)

Werkgeluk voor alle medewerkers. Het lijkt zo simpel. Een oneindig aantal cappuccino’s met havermelk, een tafeltennistafel en klaar is de baas. Everybody happy. Not. Hoe bereik je dit werkgeluk dan wel? Lees het hier.

Juul van de PR afdeling klaagt dat haar werk vaak hetzelfde is. ‘Het is steeds hetzelfde riedeltje afdraaien. Ik draai gewoon productie. Teksten eruit knallen en next!’ Juul mist uitdaging.

Haar collega Pieter van operations heeft tegenovergestelde problemen. Hij zou willen dat een dag eens een keer volgens een bepaald stramien verliep. Hij wordt geleefd door ad hoc zaken en brandjes blussen. Pieter mist juist orde en rust op zijn werkplek.

Anton van administratie daarentegen weet geeneens meer wat het is om met plezier naar zijn job te gaan. Hij doet dit werk al tien jaar lang; dag in, dag uit. Regelgeving, veeleisende managers, zeurende leveranciers. Hij laat het over zich heen komen. Andere kwalificaties heeft hij niet. De boterham vanavond moet toch echt weer op tafel. Dit is zijn leven. Hij zit vast.

Natuurlijk heeft iedereen wel eens een mindere dag op zijn werk. Of een mindere week. Een mindere maand misschien zelfs. Maar daar zou het dan ook wel een beetje moeten ophouden. Hoe weet je nu of je werk je niet meer gelukkig maakt? En dat je wellicht beter af bent wanneer je stopt en een andere baan zoekt?

Hele lastige vraag met zeker geen eenduidig antwoord. Want is het je lastige, controlfreakerige baas die je het leven zuur maakt op het werk, of zijn het de lange dagen, de suffe taakjes, teveel ad-hoc-zaken? You name it. Zoveel mensen, zoveel wensen. En ook zoveel stressoren in dit geval.

In plaats van bij het eerste conflict gillend naar buiten te rennen, kun je het beste heel grondig nagaan wat je echt wilt. Dat kun je zelf proberen, of je zoekt er hulp bij. Die vriendin met die hele toffe job, een jobcoach of je vader die alles altijd beter weet. Bedenk dan wel dat het ongelukkig voelen op je werk altijd te maken heeft met de volgende twee zaken; autonomie en controle. Autonomie is het gevoel van vrijheid en het gevoel dat je zelf beslissingen mag nemen. Hierbij is vertrouwen belangrijk. Hoe meer vertrouwen jij ontvangt van je leidinggevende en collega’s, des te meer autonomie je ervaart. Maar zelfs wanneer je het idee hebt dat het vertrouwen binnen jouw bedrijf wat minder is, kun je toch het gevoel hebben dat je naar eigen inzicht je dag en taken kan indelen. Dat is persoonlijk. Bepaal voor jezelf hoe goed je in je autonomie zit. Geef er desnoods een punt voor tussen 0 en 10. Je begrijpt dat alles met een 5 of lager niet goed is op de lange termijn.

Controle is de tweede factor die bepalend is voor je werkgeluk. De term controle klinkt heel fout, maar is toch iets heel normaals. Iedereen heeft een zekere behoefte aan controle. Het hangt heel nauw samen met autonomie. Iedereen vindt het fijn om controle te hebben over dat wat je doet op je werk. Op het moment dat je hele fijne ideeën hebt of je hebt een strakke dagplanning gemaakt, dan kan het heel vervelend voelen wanneer iemand (collega’s of managers) daar geen rekening mee houdt en als het ware de dag van je overneemt. Dat dus een ander bepaalt wat jij doet op je werkdag en zo andere, in jouw ogen belangrijke, zaken blijven liggen. Niet fijn. Helemaal niet fijn zelfs.

Maar ook zaken als het niet kunnen bepalen van je eigen werktijden, moeilijk vakantie op kunnen nemen en niet flex- of parttime kunnen werken zijn dingen die buiten jouw controle liggen. Hoe minder controle je ervaart op je werk, des te meer je werkgeluk daalt. En dat is naar. Geef ook het gevoel van het hebben van controle op je werk een cijfer.

Scoor je voor beide onvoldoende? Ga dan na hoe dat komt. Ligt dit aan de organisatie, of zit je zelf wat minder in je vel en ervaar je het alleen maar zo? Is het eerste aan de hand, tsja; dan moet je misschien toch op zoek naar een nieuwe baan. Maar ik adviseer altijd om het in elk geval eerst bespreekbaar te maken. Wie weet wat voor deuren er geopend worden.

Mocht je nu toch kiezen voor ander werk, ga dan heel goed na wat je echt wilt. Visualiseer jezelf over 5 en 10 jaar van nu. Wat wil je dan bereikt hebben? Welke stappen zijn daar nog voor nodig? Ga doelgericht en grondig te werk, zodat je dit keer de allerbeste keuze maakt. Waarbij je de autonomie en controle niet mag vergeten dus. Gedegen onderzoek naar het bedrijf van je dromen, koffie gaan drinken met mensen die er al werken of een proefweekje draaien voor je begint doen absoluut wonderen hierin.

Dat is dus dat ik de Juuls, Pieters en Antons van deze wereld zou aanraden. Ik wens hen veel succes.

Blog Wendyonline.nl: Forever Young

Laatst vergeleek een journalist mij met Pippi Langkous. Ik wist niet wat ik daarvan denken moest. Toch heeft hij gelijk; ik ben een huppelmeisje en jong van geest. Zal ook altijd zo blijven denk ik. Wist je dat speelse mensen gelukkiger zijn? Lees het hier of op WendyOnlineNL.

Ik ben inderdaad een huppelende persoonlijkheid, die onbevangen en vol goede moed nieuwe situaties instapt. Zelf vind ik dit soms heel vervelend. Dan sta ik ‘s ochtends voor de spiegel en spreek ik mezelf toe: ‘Je gaat op bezoek bij een professioneel bedrijf met een boel serieuze mensen, dus je doet je hakken aan en je gedraagt je naar behoren.’ Toch zal ik ook aan deze bezoekjes een vrolijke draai geven. Humor is mijn tweede natuur en helpt het ijs te breken. 

Ken jij ze, van die mensen die ‘forever young’ lijken te willen zijn? Niet alleen qua uiterlijk, maar vooral ook qua gedrag? En wat vind je dan van deze mensen? Ik gok erop dat de meningen ver uiteen liggen in deze. Zelfs als je er helemaal niet van houdt, is het een idee om af en toe toch je colbertje van je af te laten glijden en met je neefje of dochter mee te zwieren in de speeltuin. Want het blijkt dat speelsheid gelukkig maakt. Júist bij volwassenen.

Waarom dat zo is? Dit zijn de vier hoofdredenen;

1.     Uit onderzoek blijkt dat speelse mensen creatiever zijn. Dit zorgt er niet alleen voor dat ze elke dag opnieuw vol bruisende nieuwe ideeën zitten, waardoor ze meer spanning aanbrengen in hun leven, maar ook dat ze situaties op verschillende manieren kunnen bekijken. Wanneer je minder goed nieuws te verwerken krijgt, maar de vaardigheid hebt om daar op een creatieve, positieve, manier mee om te gaan, ben je uiteindelijk gelukkiger dan degene die dit niet kan.

2.     Mensen die speels zijn, zijn aantrekkelijker. Mannen die speels zijn, stralen bijvoorbeeld uit dat ze niet agressief zijn. Speelse vrouwen stralen juist uit dat ze veel energie hebben. Daarnaast zorgen speelse mensen ervoor dat ze continu vertoeven in omgevingen die prikkelend, afwisselend en uitdagend zijn en dat ze zich omringen door een zelfde soort mensen. Ook dit maakt hen aantrekkelijk. En je snapt vast wel dat aandacht van een of meerdere potentiële seksuele partners gelukkig maakt. 

3. Speelse mensen gebruiken humor. Deze grappen en vrolijkheid zorgen ervoor dat meer mensen zich aan hen willen verbinden. Daarnaast voelen meer mensen zich bij hen op hun gemak. Sociale verbondenheid is dus duidelijk aanwezig bij speelse mensen. En deze verbondenheid maakt gelukkig.

4.     Speelse mensen zijn meer actief. Ze rennen en huppelen letterlijk door het leven. Dit actief zijn zorgt ervoor dat hun brein alert en scherp blijft, waardoor ze situaties goed kunnen waarnemen. Daarnaast zorgt deze activiteit voor de aanmaak van gelukshormonen. De overtollige energie die deze mensen voelen kunnen ze vaak kwijt middels lichaamsbeweging, wat uiteindelijk voor nog meer mentale fitheid en geluk zorgt.

Nu zul je denken. Fijn dat deze mensen meer energie hebben dan ik. Oneerlijk ook wel. Want ja, mensen zijn nu eenmaal verschillend. Toch zit het niet helemaal precies zo. Het is namelijk zo dat speelsheid actief en energiek máákt. Wanneer je je normen en waarden laat voor wat ze zijn en je eens lekker speels laat gaan, zul je merken dat je brein nieuwe ideeën laat oppoppen. Deze ideeën staan te trappelen om uitgevoerd te worden. Creatieve geesten zijn fitter, want creativiteit vergt energie. Deze energie ga je letterlijk voelen. En dat is heel fijn.

Die tafeltennistafels op je werkplek en die bootcampsessies die je actieve vriendinnen elke week opnieuw doorstaan, zijn er dus voor een reden. Het laat de Pippi Langkous in je naar boven komen. En blij dat je daarvan wordt!

Blog Wendyonline.nl: Beauty makes happy

Je hebt ze altijd. Van die vriendinnen die er áltijd uit zien om door een ringetje te halen. Haren geföhnd, nagels stevig in de gellak, kleding kreuk- en vlekloos aan het lijf. Ik ben meer van het type ‘mijn haar droogt wel in de wind’ en ‘less is more’.  Waarbij mijn druk en chaotisch zijn niet altijd leidt tot het gewenste fashionable resultaat. Tuurlijk. Ook ik doe mijn best er leuk uit te zien en ook het feit dat ik dagelijks mijn hardlooprondje ren, maakt dat ik zeker niet ontevreden ben over mijn uiterlijk. Maar toch. Het blijft een ding. Beauty. Word je gelukkig van schoonheid?

Helaas wel, is mijn antwoord. Ik zou graag het tegendeel kunnen bewijzen. Want ik ken genoeg mannen en vrouwen die elke dag de strijd aangaan met de weegschaal of de spiegel vanwege hun te grote neus, te vlekkerige huid of minder strakke lichaam.

Schoonheid zorgt er namelijk voor dat je het iets makkelijker hebt in het leven. Het volgen van dat geplande crashdieet kan dus wel degelijk bijdragen aan je geluk. Het mooier zijn levert niet enkel een hoger zelfvertrouwen op; ook anderen gaan meer in je geloven. Zo is gebleken dat mooie mensen betere punten krijgen op school, meer kans hebben op die ene leuke baan én vaker gelijk krijgen. Hoe dat kan? Ons brein geeft ons een beloning bij het zien van mooie mensen. Een verklaring hiervoor zou kunnen liggen in het evolutie. We gaan dan uit van het feit dat vooral mannen vroeger op zoek waren naar geschikte vruchtbare vrouwen om zich mee voort te planten. Aan mooie mensen dichtten zij meer positieve eigenschappen toe. Ons brein heeft daarom geleerd ons een beloning te geven voor deze schoonheid. 

Oneerlijk? You bet it is!

Toch kun je beauty op meerdere manieren bereiken. Zelfs als je nooit Miss Nederland worden zal.

1.     Het überhaupt aandacht besteden aan je uiterlijk en er verzorgd uitzien heeft een grote plus. ‘Zij heeft haar zaakjes op orde’ wordt daarbij vaak gedacht. Sowieso valt deze aandacht mensen op, waardoor je complimentjes krijgt. Dat wordt voor mij dus een kwartiertje eerder opstaan…

2.     Kleren maken de man. Absoluut waar. Wanneer je je kleding met zorg uitzoekt en iets kiest dat bij je uiterlijk én je innerlijk past, voel je je vele malen lekkerder. Niet alleen straal je zelfvertrouwen uit, je voelt dit ook echt zo. En dit maakt happy.

3. Ook beauty in producten maakt gelukkig. Dus ben je niet moeders mooiste, maar heb je wel een super toffe fiets, de mooiste headphones en een mooi notitieboekje; ook dan straal je uit dat je goede smaak hebt. Waardoor je meer likeable wordt.

Onthou tot slot dat iedereen meer happy wordt van beauty. Ook jij. Niet alleen van schoonheid bij jezelf en anderen, maar juist ook van landschappen of andere mooie, inspirerende omgevingen. 

Dompel je hier zo vaak als kan in onder. Voor mijn part ongeföhnd. Want geen mens die je ziet in dat prachtige bos.